De nog maar net 22-jarige singer-songwriter Trae Sheehan werd geboren op een alpaca-ranch in Martinsburg, West Virginia in het hartje van de Appalachen, het middelgebergte in het oosten van Noord-Amerika. Daar een muzikale loopbaan opstarten bleek al snel onmogelijk en dus verhuisde hij eerst naar de metropool New York City om uiteindelijk de ideale omgeving voor het maken van muziek te vinden in Nashville, Tennessee.

Zijn debuutplaat “The Storyteller” verscheen in juni 2018 en werd vorig jaar in augustus opgevolgd door het album “Arizona”. Beide countryrockplaten sloegen behoorlijk aan bij de muziekfans en toch besloot Trae Sheehan om met de liedjes op zijn derde plaat “Postcards From The Country” wat meer de richting van folkmuziek in te slaan. De zeven nummers op dat minialbum schreef hij in de herfst van vorig jaar en hij nam ze gedurende amper twee en halve dag op in de in het hart van de Hudson River Valley gelegen opnamestudio ‘The Building’ in Marlboro, New York.

Drew Fermo op piano en keyboards, Rebecca Haviland op Hammond B3-orgel, Chris Anderson op contrabas, Max Hoffman op pedal steelgitaar en Angel Michael Lau op drums en percussie waren de instrumentalisten die Trae Sheehan in de studio hebben bijgestaan voor het opnemen van deze liedjes, die wat intiemer, soberder en lo-fi klinken dan de songs op zijn vorige albums. Zelf nam hij al het gitaarwerk op dit album voor zijn rekening.

Als we het even over de liedjes zelf hebben, dan kunnen we toch stellen dat er geen zwakker nummer te bespeuren valt op deze plaat. Oordeelt u maar zelf na het beluisteren van twee tracks uit het album die we op de video’s aan deze recensie hebben toegevoegd: eerst “Better Off” en daarna de eerste single “To Be Alone” waarmee deze cd aanstekelijk begint. Maar ook de andere tracks “Changed”, “Heartbreak Casts”, “Paris”, “Overcast” en “Over The Edge” zijn stuk voor stuk de moeite van het beluisteren waard.

Met zijn zeven nummers en amper 25 minuten goede muziek schippert “Postcards From The Country” ergens tussen een ruim uitgevallen EP en een volwaardig album. Maar zoals wel vaker het geval is zullen we ook hier maar stellen dat kwaliteit primeert over kwantiteit en wat dat betreft zit het met deze nieuwe plaat van Trae Sheehan wel helemaal snor.

(valsam)